Blog

Ik had een diep en wonderlijk mooi en intens gesprek met een jongen van 10 jaar. Ik keek in de ogen van een wijze ziel. Samen bespraken we de wereld, de natuur en het universum en ging het over vertrouwen, vriendschap, verdriet en frustratie. Ik legde hem het verhaal uit

Zelfbeschadiging. Ook wel ‘self-harm’ genoemd onder de jeugd. Want ik heb het over de jeugd. Zelfbeschadiging onder jongeren komt vaak voor. Er wordt geschat dat 15% van de jongeren zichzelf weleens beschadigt. Het begint meestal tussen het 12e en 14e levensjaar. Tussen de 18 en 24 jaar gebeurt het het

Hij kijkt me aan met ogen die niet lijken te weten of ze boos of verdrietig moeten kijken. “Ik ben een mislukt kind en dat vindt iedereen. Ik wil het er niet over hebben, want dat doet alleen maar pijn.” Geen oogcontact. Razendsnel gaan mijn gedachten. Het raakt me. Zóveel

Deze woorden sprak een deelneemster uit tijdens de Sterrenreis voor professionals. Ze klinken zo eenvoudig, maar als je er langer bij stil staat en de woorden en de betekenis tot je door laat dringen vertelt het ook dat je, wanneer je in ontwikkeling bent, je niet meer terug kan. Ook

10 jaar is hij. En dit is zijn antwoord op mijn vraag wat hij graag zou willen kunnen of durven, wat zijn wens is. Dan val ik wel even stil… Dan besef ik me weer hoeveel ik nog mag leren van de eerlijkheid en authenticiteit van kinderen. Hij vertelt me

Ik was vorige week in Zwitserland, in Lain om precies te zijn. In de jaren 60 kwamen mijn opa en oma er al. Het verhaal blijf ik mooi vinden. Ze reden, als echte avonturiers, op de bonnefooi naar Italië en strandden in dit kleine bergdorpje. Op de vraag waar ze