10 jaar is hij. En dit is zijn antwoord op mijn vraag wat hij graag zou willen kunnen of durven, wat zijn wens is. Dan val ik wel even stil… Dan besef ik me weer hoeveel ik nog mag leren van de eerlijkheid en authenticiteit van kinderen.
Hij vertelt me over zijn broertje met autisme. Ook wel ASS (Autisme Spectrum Stoornis) genoemd. De V.N. hebben 2 april uitgeroepen tot Wereld Autisme Dag, een dag waarop autisme in de schijnwerpers staat om iedereen bewust te maken van wat autisme eigenlijk is. Ik dacht zaterdag aan deze jongen die wenst dat hij de IK kan zijn die hij daadwerkelijk is. Kan dat als je een broertje hebt waar veel aandacht naartoe gaat? Is het dan mogelijk om écht de IK te zijn die je daadwerkelijk bent? Of pas je je als kind aan? Doe je een stapje terug? Ga je onbewust je ouders als het ware ‘ontzorgen’ door te zorgen dat ze zich over jou in ieder geval géén zorgen hoeven maken? Ga je daardoor dus op sommige momenten weg bij die authentieke IK?
Ik ontmoet vaak kinderen die door hun thuissituatie al zoveel wijsheid in zich hebben. Oók als bijvoorbeeld autisme geruisloos en in stilte aanwezig is in een gezin. Want autisme is vaak een onzichtbaar probleem. Om die reden wordt het ook vaak onderschat. Vooral meisjes met ASS-problematiek zijn sterk in het maskeren. Ze kijken hoe het hoort en vertonen kopieergedrag. Dus niet alleen de broertjes en zusjes van kinderen die met ASS leven wensen dat ze de IK kunnen (en mogen) zijn die ze daadwerkelijk zijn, óók de ASS-kinderen (jong en oud) zélf zouden graag de IK zijn die ze daadwerkelijk zijn. En óók de ouders passen zich wel eens aan. En dan is op bepaalde momenten soms niemand uit het gezin écht de IK die ze daadwerkelijk zouden willen zijn. Dat vraagt aandacht, erkenning en begrip. Ik hoop voor kinderen (zoals dit jongetje) en hun ouders iemand te zijn die luistert, zonder oordeel, met open hart. Kan ik het oplossen? Nee.
Ik kan wel veiligheid bieden en er voor ze zijn. Luisteren, erkennen, waarderen… en als deze jongen zich durft te uiten, over wat hij ervaart en voelt, dan zijn we in dat gesprek, in die ontmoeting, samen de IK die we daadwerkelijk zijn.