“Ik vind dat ik het recht heb om tegen mijn vader te zeggen wat ik wil en denk. Ik wil het graag uitvechten, want dan is het weg en hangt het niet meer tussen ons in. Dan zeg ik ook wel eens: “Pappa, kijk me eens aan als ik tegen je praat.”
Ik:
“Lieve M. ik bewonder je kracht en jouw gevoel voor eerlijkheid. Het zou zomaar kunnen dat je nog veel voor de wereld gaat betekenen. Misschien word je ooit wel de nieuwe Mark Rutte!”
M:
“Ja, maar de vraag is of ik dat ook wil…”
Ik:
“Dat begrijp ik… nu mag je nog kind zijn. Pappa en mamma zijn de groten en jij bent de kleine. En soms betekent dat, dat vaders of moeders iets zeggen of doen wat belangrijk is voor hun kind. En jij bent dat kind en misschien ben je het daar dan niet altijd mee eens.”
(M. knikt bevestigend)
M:
“Zijn vaders en moeders ook nog kind?”
Ik:
“Ja, je bent en blijft altijd kind van je vader en moeder, ook als je pappa of mamma dood zijn gegaan.”
M:
“En wanneer ben je een vader of een moeder? Als je kinderen hebt gekregen?”
Ik:
“Ja dan ben je een vader of een moeder.”
M:
…”maar ook kind dus…”
Ik:
“Ja ook kind…”
M:
“Dus je kan kind en vader tegelijk zijn…”
Ik:
“Ja…”