We drinken samen warme chocolademelk. Met slagroom. Hij is 8 jaar. Nieuwsgierige, open blik, humor, intelligent en gevoelig. Ik voer hele gesprekken met hem over de toestanden in Amerika en de wereld, het milieu, Harry Potter en zijn gedachten die het soms van zijn gevoel winnen.
En dan is daar ineens een serieuze blik en deze uitspraak…
Sommige kinderen (én volwassenen!) die meer dan gemiddeld gevoelig zijn, zijn in staat om zo diep te voelen en zich zodanig te verbinden, dat ze voelen wat iemand anders voelt. Dat kan iemand zijn die van je houdt, maar ook je konijn of hond. Of je juf of meester. Of collectief een groep mensen of dieren die in zware omstandigheden leven. Ook wordt sfeer sterk aangevoeld en is harmonie erg belangrijk.
Deze jongen ervaart alles intens en diep en dan voelt hij soms intens en heftig zijn emoties. Die van hemzelf én de emoties van zijn omgeving. Door het hier met hem over te hebben en hem hierin te begrijpen (ik voel hetzelfde!) maken we samen een begin met het erkennen dat hij mag zijn zoals hij is. Juist! Oefenen we samen om prikkels te doseren, om onze grenzen aan te geven en met behulp van lichaamswerk (aarden, yoga, adem) goed af te stemmen op ons gevoel. Een mooie vraag die daarbij kan helpen is door je af te vragen: “Van wie is het?” (het gevoel, de angst, boosheid, het verdriet). En het mooiste antwoord is dan: “Ik weet niet precies van wie, maar het is niet van mij…”